Foto: Archief auteur

29.08.2019

De zomer van ... Bert Van Raemdonck

Voor vele mensen is de zomer synoniem van vakantie, terrasjes, reizen, … Zou dat voor dichters ook zo zijn of is de zomer voor hen net een druk seizoen met festivals en optredens? In de reeks “De zomer van …” vraagt Poëzie-Centraal tijdens de maand augustus een aantal dichters naar hun zomer-activiteiten.

Vandaag is het de beurt aan Bert Van Raemdonck. Bert Van Raemdonck debuteerde dit jaar met de bundel Hier raken we mij kwijt. Hij is coördinator van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde (KANTL) en publiceert recensies en kritieken over literatuur in onder meer De Standaard en rekto:verso.

P-C: Is de zomer een drukke periode voor jou? Lees je voor op festivals of dobber je gewoon ergens rond in een roze plastic flamingo?

BVR: Zoals bij zovele inwoners van Gent werd de maand juli bij mij nogal sterk gekleurd door de Gentse Feesten. Er zijn eigenlijk maar twee mogelijkheden: ofwel ga je in die periode naar het buitenland, ofwel geef je je er helemaal en onvoorwaardelijk aan over. Aangezien er tijdens die periode in de KANTL, waar ik werk, wel 30 literaire en muzikale evenementen op 10 dagen tijd plaatsvinden, heb ik die keuze eigenlijk zelfs niet echt. Het werden dus weer 10 slopende dagen met veel werken én zwaar uitgaan tegelijk, wat in feite een onmogelijke combinatie is. Maar al bij al was het toch weer zeer plezant.

Ik ben ook nog naar TAZ#19 in Oostende gegaan en eind augustus vertrek ik dan met mijn gezin naar een meer in Zweden, waar ik vooral veel wil lezen, met een kano wil varen en vanuit een tent naar de sterren wil liggen kijken. Ik kijk daar heel erg naar uit.

P-C: Heb je in de zomer ook nog tijd om te schrijven of gaat je poëtische brein even  op slot?

BVR: Nee, daar zit geen slot op. Sinds het verschijnen van mijn debuut, zowat twee maanden geleden, zit ik nog een beetje in een fase waarin ik wil uitzoeken waarover ik het de volgende keer graag wil hebben. Het gaat voorlopig nog even alle kanten tegelijk uit, maar dat is eigenlijk ook wel fijn. Ik voel het langzaam maar zeker wel een bepaalde richting uitgaan, maar ik ben nog altijd erg benieuwd hoe het zal evolueren.

P-C: Welke dichtbundel mag er mee in de reiskoffer?

BVR: Sticky drama van Dominique De Groen (2019), International Bakery van David Nolens (2018), een bloemlezing met vertaalde Gedichten van Carlos Drummond de Andrade (2002) en Skin Can Hold van Vahni Capildeo (2019).